πολοδόκη

η, Ν

σιδερένια πλάκα στην οποία προσαρμόζεται άξονας βαριού αντικειμένου που περιστρέφεται οριζόντια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πόλος + -δόκη (< δέχομαι), πρβλ. καπνο-δόκη, νηο-δόκη. Η λ. μαρτυρείται από το 1858 στο Ονοματολόγιον Ναυτικόν].